Met een groots project viert kunstenaar Sara Vrugt de natuur en het belang ervan. In 2020 borduurde zij een bos van honderd vierkante meter. En iedereen kon meedoen. Een mini documentaire laat het gehele maakproces zien van het borduurkunstwerk ‘Honderdduizend bomen en een bos van draad’. 

Het borduurwerk kwam tot stand in een pop-up atelier dat vier seizoenen lang door het land reisde. Daar werden de bomen geborduurd naar aanleiding van persoonlijke natuurverhalen die bezoekers en deelnemers er vertelden. Niet alleen het maakproces, maar ook het sociale aspect van het kunstproject wordt in de film belicht.

De documentaire wordt naast het kunstwerk in musea vertoond, zodat de vele handen die aan het geborduurde bos werkten letterlijk zichtbaar zijn.

Elk maakproces heeft pieken en dalen. Je kan nog zo’n mooi script schrijven, het loopt altijd anders. Dus als je een film maakt over het creatieproces van een kunstwerk weet je dat er onverwachte situaties komen. Bij deze documentaire was het de lockdown vanwege Covid-19. Voor een project waarbij samenwerken cruciaal is voor het resultaat heeft dat nogal een impact. De veerkracht van kunstenares Sara, in combinatie met flexibel omgaan met de geplande filmuren, zorgde ervoor dat juist deze situatie in de film je echt meeneemt in het brein van de bedenker. Je volgt haar zoektocht naar een creatieve draai voor het project, zonder dat de intentie van het kunstwerk verloren gaat.

Toen de coronacrisis uitbrak en we thuis moesten blijven, begon ik met het filmen van huis-tuin-en-keukenbeestjes in mijn huis en kleine stadstuin. Het leven van deze dieren ging gewoon door. De lente begon, bloemen gingen bloeien, spinnen bouwden hun web, mieren zochten hun weg en hommels zoemden om de lavendel. Drie maanden lang legde ik het leven vast van luizen, bijen, spinnen en andere beestjes. Een schril contrast met de wereld van de mensen in plots tot stilstand kwam. De film is een pleidooi voor biodiversiteit en laat de kwetsbaarheid van de mens zien. De grote impact die wij op de natuur hebben, kan zich zomaar ineens tegen ons keren.

Dit was een filmproject in eigen beheer. Ik heb daarbij een crowdfundingsactie opgezet voor professionele audiobewerking, color grading en een voice-over. Dat is het handige van mijn netwerk: ik kan in elke fase van het filmproces een professional inschakelen. Bijvoorbeeld om extra snelheid te maken, maar ook als het filmproject te groot is voor een one-woman-crew. Of zoals in dit geval, wanneer ik aanvullende expertise nodig heb.

De gemeente Den Haag wilde met de campagne 'Eenzaamheid kent veel gezichten. Wie ken jij?' mensen er van bewust maken dat het wel eens zou kunnen dat iemand in jouw omgeving zich eenzaam voelt. Soms kan iemand waarvan je het niet gelijk verwacht zich eenzaam voelen.
Zo wil de gemeente uiteindelijk de inwoners van haar stad motiveren om betrokken te worden bij hun omgeving en meer oog te hebben voor wie eenzaam is, om zo uiteindelijk die eenzaamheid tegen te gaan.

Deze film maakte ik in samenwerking met een marketingbureau. Zij deden de account management en art direction. Ik de productie, het storyboard, casting, locatiemanagement, filmen, regie en edit. Gelukkig niet alleen. Ik werkte samen met o.a. een lichtman zodat we op elke locatie de juiste sfeer neer konden zetten. Zo bouwden we een lege kantoorruimte om tot een tienerkamer, met de juiste props en belichting. En maakte hij buiten een 'zonnetje' terwijl het bewolkt was. Deze productie was een uitdaging omdat er in korte tijd veel geregeld moest worden. Mijn hands-on mentaliteit kwam daardoor goed van pas. Er moest ontheffing geregeld worden voor filmen op de boulevard. En we hebben zelfs bij mij thuis gefilmd. Naast edelfiguranten, heb ik mijn netwerk ingezet voor de casting. Zelfs mijn vader had een klein figurantenrolletje. Met echte mensen zet je toch net een andere authentieke stijl neer in een film die aansprekend moet worden voor iedereen.